SAMOTNOŚĆ - jako pierwsze, kojarzy nam się z uczuciem negatywnym - smutkiem, pustką, lękiem czy depresją, i odizolowaniem od innych ludzi, a i brakiem kontaktu z przyrodą. Kontakty z ludźmi, wspólna wymiana myśli i opinii, zgodnych czy też sprzecznych z naszymi, przyczyniają się do naszego rozwoju, a to z kolei do poprawy jakości, naszego, dalszego życia.

Ale też często te kontakty, to stek wypowiadanych banałów, powtarzanych opinii, i bzdur prezentowanych w mediach, czy też wypisywanych w idiotycznych gazetach, których jedynym celem, jest zysk i manipulacja masami w celu pozbawienia ludzi samodzielnego i krytycznego myślenia.

I tu nasuwa się drugie, pozytywne znaczenie samotności - jako własna, indywidualna droga rozwoju, jako wyzwanie rzucone naszemu wnętrzu, dające mozliwości nauki, i podnoszenia umiejętności przez zajęcie się własną osobą, pracy nad sobą. Jest to praca długoplanowa i niełatwa, lecz jej efekty odczujemy wtedy, kiedy nasze siły fizyczne będą słabsze ale nasze wnętrze będzie silniejsze i bogatsze.

W naszym życiu codziennym, równowaga w relacjach międzyludzkich, została zachwiana i wyparta przez chaos życia, i negatywne emocje, np.brak czasu i zrozumienia, brak zaufania do osób, z którymi pracujemy bądź też dzielimy życie.

Czasy, w których tylko sukces i wyniki się liczą, bo kwalifikują nas do "wyższej sfery", w której to, pozornie żyje się łatwiej i lepiej, sprzyjają wpadaniu w samotność…

Aby się w niej nie pogrążyć, wystarczy czasem znaleźć kogoś, kto nas wysłucha, wesprze krzepiącym słowem, a może i pomoże w rozwiązaniu problemu.

Liliana Dusz